Wypowiedz się 

 Na zakończenie przedsięwzięcia młodzież wypełniała anonimowe ankiety, w których można było m.in. opisać swoje wrażenia, spostrzeżenia, czy uwagi dotyczące autyzmu czy projektu. Poniżej fragmenty wypowiedzi licealistów pogrupowane w kategorie tematyczne. W tym dziale znajdują się również niektóre z odpowiedzi na pytanie o podobieństwo do osób autystycznych:

Chęć działania

Z tego względu, że jestem osobą wrażliwą, postaram się jeszcze bardziej pogłębić tę wiedzę. A co za tym idzie szerzyć ją wśród moich rówieśników oraz osób, które spotkam w swoim życiu.

... a wiedzę, którą otrzymałam będę za wszelką cenę starała się wykorzystać.

Chciałabym być wolontariuszem, pomagać tym dzieciom.

Chciałabym dowiedzieć się czegoś więcej i potrafić pomagać tym ludziom. Na pewno coś z tym zrobię!

Bardzo chciałabym mieć szansę obcować i pomagać takim dzieciom (autystycznym). Nie wiem jak to zrobić... spróbuję, chcę spróbować!

Po tym projekcie na pewno postaram się pomóc dzieciom i ich rodzicom.

Bardzo chciałbym mieć w przyszłości możliwość pracy z tymi osobami, chciałbym im pomagać.

... chciałabym pracować z dziećmi mającymi autyzm.

Jestem chętna do wolontariatu i pragnę się spełniać w tym względzie.

Chciałabym również móc pomagać chorym ludziom.

Przeżyłam szok. Wiem, że teraz na pewno podejmę się pomocy takim osobom.

Nie można pozostawić bez pomocy takie osoby, być obojętnym...

...swą przyszłość mam nadzieję związać z autystami, pomagając im i ucząc ich.

Dużo wcześniej myślałam o racy społecznej, niesieniu pomocy innym. Zajęcia przekonały mnie w pełni, że właśnie to chciałabym w życiu robić.

... będę się starała jakoś pomóc.

Nabrałam również ogromnej ochoty by zostać wolontariuszem, chciałabym przynieść chociaż chwilową ulgę wspaniałym rodzicom dzieci autystycznych.

Zaczęłam nawet myśleć o studiach związanych z tą chorobą.

... zmieniło to zupełnie moje podejście do ludzi chorych na autyzm i wzbudziło ogromną chęć pomagania im.

Wiele razy poczułam, że łzy napływają mi do oczu, a serce niepokojąco zaczyna kołatać. Długo opowiadałam najbliższym o zajęciach , które miały miejsce w mojej szkole. Teraz wiem, że nie mogę siedzieć bezczynnie ? trzeba im jakoś pomóc, tym którzy pomocy naprawdę potrzebują ? przede wszystkim osoby chore, ale także pełni miłości do nich rodzice

Emocje

... czasami nawet chciało mi się płakać, czasami trudno było mi wyobrazić sobie co ta osoba czuje.

... doświadczyłam wielu wrażeń ? zaskoczenie, czasami przerażenie, ale również te pozytywne...

Jestem zadowolona, ale też wzruszona, to piękne jak takie dziecko może wiele zmienić, nauczyć nas.

Wiele razy poczułam, że łzy napływają mi do oczu, a serce niepokojąco zaczyna kołatać.

Jestem szczęśliwa, bo wiem co to znaczy mieć takie problemy jak dzieci autystyczne. Nauczyłam się czuć i widzieć jak one..

... wiem ile ludzie muszą się męczyć, bo ich ukochane dziecko nie może się z nimi porozumieć.

Bardzo szkoda mi dzieci autystycznych.

Uświadomiłam sobie jak trudne jest życie dla osób autystycznych. Szkoda mi ich a zarazem zadziwiają mnie...

Ciężko jest sobie wyobrazić co czują takie osoby, a jeszcze trudniej przez chwilę poczuć na sobie jak wygląda ich codzienne życie.

Podziwiam osoby chore na autyzm. Nie mogę sobie wyobrazić jak można w ogóle funkcjonować, jeśli słyszy się te wszystkie dźwięki, nie można czytać ? ogólnie życie jest chaotyczne

Osoby te są niesamowite. Podziwiam je, że mimo swojej choroby jakoś radzą sobie w naszym świecie.

Chore osoby pragną być rozumiane, kochane, wysłuchane, a nie wyśmiewane.

Wyrażam wielki podziw dla umiejętności ludzi autystycznych i siły która im pomaga żyć w niezrozumiałym otoczeniu.

Jestem zaskoczona tym jak bardzo trzeba pomagać dzieciom z autyzmem. A jednocześnie jak mądre są to dzieci.

Moje problemy

Nigdy nie myślałam, że świat takich dzieci wygląda aż tak strasznie. I teraz doceniam to, że jestem zdrowa!

Po uczestnictwie w zajęciach bardziej doceniam, że jestem zdrowa, i doceniam osoby dotknięte autyzmem za ich odwagę w życiu.

Doceniam to, że mogę normalnie widzieć i słyszeć i odbierać wszystkie bodźce ze środowiska.

Uświadomiłam sobie, że problemy, które ja uważam sama za naprawdę poważne, są nikłe w porównaniu do tych, z którymi muszą się borykać autyści i ich rodzice.

Czasem mówię, że jest mi źle, że coś mi się nie udaje, ale teraz zauważyłam, że to jest błahostka. Osoby autystyczne bardziej podziwiam niż siebie! Dziękuję!

Refleksje

Sądzę, że jeszcze bardziej należy nagłaśniać tego typu projekty. Ludzie nie mają pojęcia o osobach autystycznych. Jest to bardzo przykre.

Moim zdaniem tego typu warsztaty powinny być częściej organizowane i powinny obejmować więcej szkół, bo mimo wszystko procent osób, które mają jakiekolwiek pojęcie o autyzmie jest bardzo mały.

Myślę, że nie powinno się na starcie przekreślać takich osób, a wręcz przeciwnie, należy pomagać takim osobom i wspierać ich rodziców, rodziny. Musimy pomóc osobom autystycznym przystosować się do samodzielnego życia w dzisiejszych czasach.

Dla mnie dzieci autystyczne nie są chore, nie zwracam uwagi na ich zachowanie, chociaż gra to dużą rolę.

Zrozumiałam jak wielka jest bariera w dotarciu do autystów, którzy inaczej postrzegają świat, czasem się izolują i nie potrafią przekazać w prosty sposób informacji.

Myślę, że osoby autystyczne, tak jak każdy zasługują na wspaniałych znajomych, którzy nie będą odrzucać ich z powodu choroby.

Sądzę, że osoby autystyczne nie powinny być odrzucane przez otoczenie, gdyż są ludźmi, jak każdy z nas, niestety mającymi takie problemy, z którymi nie potrafią sobie poradzić. Nie jest to jednak ich wina.

Autyzm wydaje się schorzeniem neurologicznym, które dotknąć może każdego. Nie wiadomo jednak jakie jest podłoże choroby. Z jednej strony autyzm to przekleństwo z drugiej dar ? niezwykły dar.

Rodzice osób autystycznych

Podziwiam np. rodziców tych dzieci, gdyż potrafią zrozumieć co one chcą im powiedzieć, i spełniają ich oczekiwania.

Doceniam wielki trud ludzi, którzy są dla nich bliscy ? to wspaniałe.

Jestem pełna podziwu dla rodziców dzieci autystycznych oraz ludzi pomagających.

Po wysłuchaniu mamy Wojtka jestem pod wrażeniem. Ma ogromną siłę. Życzę wszystkim rodzicom dalszej wytrwałości, i żeby byli zadowoleni z tego, że mają tak szczególne dziecko. Gratuluję wytrwałości.

Wiedza przekazana nam podczas zajęć spowodowała, że dużo myślałam o dzieciach z autyzmem i o ich rodzicach, którzy muszą włożyć dużo wysiłku i pracy, aby dokonać oraz zrobić coś ważnego dla swojego dziecka.

Po wysłuchaniu historii rodziców dzieci autystycznych, zobaczyłam jak wiele miłości potrafią wzbudzić takie dzieci. Wzruszyło mnie to z jakim oddaniem i poświęceniem rodzice wychowują swoje dzieci i pomagają im przetrwać tak trudny okres życia.

Jestem pełna uznania i podziwu dla rodziców dzieci autystycznych, gdyż muszą oni wykazać się wielką cierpliwością oraz miłością do tych dzieci. Myślę, że każdy z nas mógłby pozazdrościć takich rodziców.

... ich rodzice potrzebują wiele wsparcia, są wytrwałymi i wielkimi osobami.

BRAWA DLA RODZICÓW I WOLONTARIUSZY! Jestem z wami!

Jestem dumna głównie z rodziców tych dzieci. Podziwiam ich za to co robią dla swoich dzieci. Nie wiem czy ja bym sobie poradziła w ich sytuacji. Rola opiekuna jest bardzo ciężka, ale uczucia tych dzieci są wspaniałe.

Jestem pełna podziwu dla rodziców, którzy mają takie dzieci. Mają w sobie ogromną siłę do walki z chorobą.

... bardzo wzruszyły mnie wypowiedzi rodziców, który wszystką swą miłość przelewają na dzieci autystyczne.

Podziwiam rodziców osób chorych na autyzm, ich cierpliwość, spokój, wytrwałość i miłość do sowich dzieci. Uważam, że to głównie dzięki opiece rodziców, osoby autystyczne mogą zaistnieć w środowisku.

Uświadomiłam sobie po warsztatach jaką ciężką i żmudną pracą jest bycie rodzicem. Chylę czoła przed tymi rodzicami. Niesamowita wiedza, niesamowita postawa w sensie jak najbardziej pozytywnym...

... i zastanawiam się jak ciężko musi być rodzicom, opiekunom, gdyż dzień po dniu uczą się kolejnych nowych rzeczy, odkrywają co ich dzieci mogą, co umieją.

Zmiana we mnie

Warsztaty otworzyły mi oczy na sprawy, których wcześniej nie zauważałam.

Chociaż miałam kontakt z takimi ludźmi, zawsze się ich bałam, a teraz wiem jak się zachować w ich towarzystwie.

Myślę, że teraz zupełnie inaczej będę patrzeć na dzieci dotknięte tą właśnie chorobą.

Będę lepiej patrzeć na dzieci autystyczne, do tej pory wydawały mi się dziećmi rozpieszczonymi.

Cieszę się, że postanowiłam uczestniczyć w takiej formie zajęć, dzięki temu uświadomiłam sobie, iż takim dzieciom jest ciężko.

TERAZ WIEM JAK CZUJE SIĘ TAKIE DZIECKO!

Nie przypuszczałam, że wygląda to tak. Sądziłam, że wygląda to inaczej.

Wcześniej nie zdawałam sobie sprawy, że jest to tak ciężka choroba.

Te zajęcia wiele mi dały, ponieważ łatwiej jest mi zrozumieć osoby z autyzmem i ich problemy.

Teraz wiem, że to normalne dzieci, szukające kontaktu ze światem.

Dzięki uczestnictwu w warsztatach zmieniło się moje podejście do osób chorych.

Bardzo chciałam zawsze spotkać takie dziecko, gdyż myślałam, że to będzie śmieszne spotkanie, zabawa. Teraz chciałabym się spotkać bo wiem jak ważne dla tych dzieci jest ważne spotkanie z osobami z zewnątrz.

Myślę, że teraz gdybym miała kontakt z osobą autystyczną, wiedziałbym jak się zachować.

Uświadomiłam sobie, że osoby autystyczne, czy w jakikolwiek upośledzone wcale nie są gorsze, wręcz przeciwnie bardzo uzdolnione i inteligentne.

Nie zdawałam sobie sprawy, że osoby autystyczne, mają aż tak utrudnione życie, że nie mogą same normalnie funkcjonować, że potrzebują pomocy specjalistycznej, że należy pokazać i nauczyć ich wszystkiego od początku.

Był to dla mnie temat odległy, jestem zaskoczona, że problem jest aż tak duży.

... ten projekt otworzył nam szeroko oczy, jestem zaskoczona...

Podobieństwo do osób autystycznych

Mi też jest czasem trudno porozumieć się z innymi.
Wolę pracę w małych grupach.
Wrażliwość
Osoba autystyczna podobnie jak ja jest bardzo wrażliwa na otaczający świat.
Działalność artystyczna
Lubimy słuchać muzyki.
Lubię układać puzzle.
Zdolności plastyczne
Inteligencja
Radość
Pisanie wierszy
Piszę wiersze, dobrze rysuję, mam problem z zapoznawaniem się z ludźmi.
Potrzeba akceptacji i zrozumienia ze strony innych ludzi.
Potrafimy przywiązywać się do ludzi.
Jesteśmy takimi samymi ludźmi.
Jest bardzo dużo takich cech, ponieważ takie osoby nie różnią się od nas.
To jest człowiek i normalnie potrafi żyć.
Denerwuje mnie nieuporządkowanie, brak dokładności.
Kiedy nie mogę się z kimś dogadać, to szybko się denerwuję.
Ja też często czuję się niezrozumiana.
Bardzo się denerwuję, gdy ktoś mnie nie rozumie.
Stronię od osób, gdy mam zły humor.
Czasami zamykam się w sobie.
Nie potrafię wyrazić sowich emocji ? czasami.
Posiadanie własnego świata.
Odczuwanie niepokoju.
Strach
Dziwne zachowania, ciekawość,
Zły stosunek do zmian.
Jak każda osoba, każdy człowiek, nie potrafi ona poradzić sobie ze swoimi odczuciami.
W różnych sytuacjach czuję się zagrożona.
Ja również nie znoszę hałasu.
Okazywanie negatywnych emocji.
Nie potrafię się koncentrować.
Uczucia, każdy człowiek ma uczucia.
Mamy takie samo serce, a one często nawet większe!