Dostrzeż osoby z autyzmem 

Mieć przed oczyma, to za mało, aby dostrzec. Potrzeba wysiłku, skupienia. Później przychodzi refleksja i to, o co najbardziej nam chodzi - działanie. 

Kasia ma 38 lat. Zdiagnozowano u niej autyzm. Jej mama, Helena, po warsztatach z psychologiem nie bała się powiedzieć sprzedawczyni w sklepie spożywczym w Międzygórzu, że reprezentuje grupę osób z autyzmem i że na skutek zaburzenia dzieciaki czasami zachowują się dziwnie. Kiedy kilka godzin później do sklepu przyszedł ojciec z nastoletnim autystą, sprzedawczyni zganiła gapiących się na dziecko ludzi, rozładowała napiętą sytuację i klienci mogli spokojnie zrobić zakupy.

Biorąc pod uwagę fakt, iż autyzm jest dziś diagnozowany u dzieci częściej niż AIDS, cukrzyca czy nowotwory i dotyka 1 na 150 maluchów, większość z nas, świadomie lub nie, ale miała kontakt z osobą z autyzmem. Pytanie, co stało się dalej?

Zajęci swoimi sprawami, problemami bywamy obojętni. Poddenerwowani widząc dziecko krzyczące w autobusie czy zwalające towar na półkach w sklepie pozwalamy sobie na uwagi „ale go pani wychowała". Często chcielibyśmy pomóc, ale nie wiemy jak i zawstydzeni odwracamy wzrok. Bywa, że mając już podstawową wiedzę dostrzegamy autyzm, ale nie widzimy człowieka - jedynego i niepowtarzalnego. Autyzm jest wciąż tajemniczy, wydaje nam się, że „coś" już wiemy, ale obraz jest nadal rozmyty, pojawiają się nieporozumienia, nieuzasadnione obawy.

Stowarzyszenie Pomocy Osobom Autystycznym „Dalej Razem" obejmuje wsparciem 120 rodzin, mieszkańców południowej części województwa lubuskiego. Oprócz terapii zajmuje się także m.in. promocją wiedzy o autyzmie. W ramach projektu „Autystycznie uzdolnieni. Lubuskie" powstała niniejsza publikacja, zawisły billboardy, nagrano audycje radiowe, program TV, spotykamy się z młodzieżą, a nawet tworzymy grę komputerową. Wszystko po to, by ułatwić „dostrzeżenie osoby z autyzmem". Nie każdy musi być terapeutą. Czasami wystarczy słowo, prosty gest, być może pomoc przy remoncie budynku, w którym powstaje ośrodek. Być może łatwiej będzie nam podjąć trud, jeśli uświadomimy sobie, że wysiłek jest obopólny - dzięki wsparciu rodziców, terapeutów i ludzi dobrej woli osoby z autyzmem starają się poznać „nasz" nie mniej tajemniczy i niepokojący świat.