autyzm, stowarzyszenie, autysta, pomoc, osoba autystyczna, zielona góra, wolontariat

Osoba autystyczna w Polsce

Według szacunkowych danych w Polsce jest ok. 30 tys. osób zmagajacych się z trudnościami, jakie wywołuje autyzm (w tym 20 tys. dzieci oraz 10 tys. osób dorosłych). Problem wykluczenia dotyczy również rodzin osób z autyzmem, co łącznie daje grupę ok. 100 tys. osób. Liczba zachorowań stale wzrasta, choć przyczyny tego stanu rzeczy nie są w pełni znane.

I. Diagnoza i terapia
Wczesna diagnoza (tj. do 3 roku życia) i intensywna terapia są niezbędne, by osoby z autyzmem miały szansę na normalne życie. Dziś sytuacja dzieci i młodzieży oraz osób dorosłych z autyzmem jest w Polsce dramatycznie zła. Poniżej przedstawiamy podstawowe problemy z zakresu diagnozy i terapii, z jakimi muszą borykać się rodzice zmagający się z chorobą swoich dzieci.

Brak diagnozy
Ze względu na niski stopień wiedzy o autyzmie w społeczeństwie, jak i wśród lekarzy orzekających, wiele osób z autyzmem w ogóle nie zostaje zdiagnozowanych albo jest zdiagnozowanych nieprawidłowo.
Późna diagnoza
W Polsce diagnoza u większości dzieci następuje o wiele za późno. Z powodu braku wystarczającej liczby ośrodków diagnostycznych, średni okres samego oczekiwania na pierwszą wizytę u specjalisty wynosi od 6 miesięcy do 1 roku. Średnia wieku osoby diagnozowanej (dotycząca wyłącznie dzieci, które zostają zdiagnozowane) wynosi ok. 4,5 roku.
Brak terapii
Wśród dzieci z rozpoznanym autyzmem tylko co drugie ma zapewnioną stałą opiekę w specjalistycznej placówce (poradni). W wielu ośrodkach oczekiwanie na rozpoczęcie terapii trwa nawet ponad rok.
Duża odległość od placówki specjalistycznej.
Średnio 92 km

II. Edukacja osób z autyzmem
Nadal nierozwiązanych jest wiele problemów związanych z edukacją osób z autyzmem. Dotyczą one nie tyle braku rozwiązań prawnych, ile praktyki ich stosowania.

Problemem pozostaje:

Brak programów edukacyjnych dostosowanych do specyficznych potrzeb osób z autyzmem,
Brak wykwalifikowanych kadr,
Brak liceów integracyjnych, (licea ogólnodostępne nie są przygotowane do przyjmowania uczniów z autyzmem).

Bariery społeczne. Nadal nie wszystkie gminy wywiązują się z obowiązku organizowania i zapewnienia transportu i opieki dla dzieci niepełnosprawnych (w tym dzieci z autyzmem) w drodze do szkoły i z powrotem. Wiele przedszkoli i szkół nie chce przyjmować dzieci z autyzmem, pomimo zapisów (m.in. w Ustawie o systemie oświaty) gwarantujących dostęp dzieci i młodzieży niepełnosprawnej do każdego typu szkoły. Obawa przed wprowadzaniem "osób z zewnątrz" na teren szkoły powoduje, że zapewnieni przez rodziców wolontariusze - asystenci uczniów z autyzmem nie są wpuszczani.

III. Sytuacja na rynku pracy
Ze względu na trudności w funkcjonowaniu społecznym i porozumiewaniu się z innymi ludźmi udział osób z autyzmem w życiu społecznym kończy się, w najlepszym razie, z chwilą ukończenia szkoły. Zdani sami na siebie, nie radzą sobie zupełnie na rynku pracy. Pozostając w społecznej izolacji, tracą powoli zdobyte w szkole umiejętności i stają się niemal stuprocentowo uzależnieni od opieki medycznej i socjalnej, co z kolei generuje konieczność ponoszenia znacznych wydatków ze środków publicznych. Należy podkreślić, że dorosłe osoby z autyzmem mogą i chcą pracować, jeśli uzyskają pomoc.
..............................................................................................
* Tekst pochodzi z Biuletynu: Autyzm w Polsce pod redakcją Agnieszki Rymszy i Andrzeja Czajkowskiego, wydawanego przez Fundacje SYNAPSIS.

Strony internetowe, sklepy internetowe, video streaming, systemy CMS

Naszą obecność w internecie umożliwia: